Για αλλη μια φορα βυθισμενη στη γλυκια μελωδια του ονειρου...
Μονο εκει βρισκω πια γαληνη...στα σεναρια του αποκοιμισμενου μου εαυτου...
Τι κι αν εφυγες μακρια; Για μενα παντα μακρια ησουν.
Τι κι αν σε εψαξα; Τι κι αν χαθηκες;
Τι κι αν δεν υπηρξες ποτε. Η μοναξια ειναι η ιδια...
Το ιδιο σκληρη...το ιδιο απολυτη.
Διακρινω την παρουσια της και στην πλανη του ονειρου...
Κι ομως συνεχιζω να αγνοω το καλεσμα της...
Αρνουμαι να ξυπνησω σ'ενα κοσμο χωρις φεγγαρι...
Και η ιστορια συνεχιζεται...μια ιστορια που κυλαει με δικη μου καθοδηγηση...
Χαμογελαω ασυναισθητα...Πως αλλιως;
Το ξερω θα σε δω, θα σ'αγγιξω...Θα νιωσω ολα οσα για τοσο καιρο ειχαν ξεχαστει...
Και η μοναξια............δεν θα υπαρχει μοναξια..........
---------------------------------------------------------------------
Μα ξερεις; Δεν θα γινει ετσι.......Αποψε μονος θα δεις το φεγγαρι... Κανε μια ευχη για μενα...για τον κοσμο μου...
Ζητα του να φωτισει μια στιγμη και το δικο μου ουρανο..
Και σ'αγαπαω μονο αυτο να ξερεις... Καληνυχτα...
Τι σημασια εχει να ξερεις εκ των προτερων το τελος μιας ιστοριας;
----------------------------------------------------------------------
Το φως της μερας ξυπναει ο,τι προσπαθουσε ματαια να κρυφτει στο σκοταδι του νου...
Και η ανασα μου δυσκολα βγαινει απ' το στηθος...
Ακομα ακουγονται γνωστοι ηχοι απ'τα ανοιχτα ακουστικα στα αυτια...Ψιθυριζω τους στοιχους...προσωρινη γαληνη...
