Σάββατο 11 Απριλίου 2009


Το φεγγάρι δεν θα ξαναδακρύσει καρδιά μου...

Δεν θα κλαψει για μας

Μονο εμείς μπορούσαμε να κρατήσουμε τη νύχτα ζωντανή...

Και επιλέξαμε να τη σκοτώσουμε

Φυγαμε απ'το ονειρο και το αφήσαμε να ζει με τα ερείπια της αγάπης μας...

Και αλήθεια δεν με επισκέπτεται πια...


Η μέρα με βρίσκει άδεια... κενή

Κρύβω γύρω μου την παρουσία σου

Μια παρουσία που με την απουσία της αφησε πληγές

Κ ο πόνος τους δεν ειναι πια υποφερτός

Μου θυμίζει τα λάθη μου

Τα λαθη μας...


Κάθε μέρα είμαστε και πιό μακριά...

Μια σταγόνα βροχής που χώρισε στα δύο

πανω στο ραγισμένο φως των ματιών σου

Και το ξέρουμε... Δεν θα ξανανταμώσει...


Το φεγγάρι δεν θα ξαναδακρύσει καρδιά μου...

Όχι πια... όχι για μας...


1 σχόλιο:

  1. ...how happy is the blameless vestal's lot
    THE WORLD FORGETTING BY THE WORLD FORGOT...
    eternal sunshine of the spotless mind!
    each pray'r accepted and each wish resign'd
    --> καταραμένοι ξεχασχιάριδες <--
    κ ομως..ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...θα μαι εδώ.. αν σου λέει κάτι αυτό... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

AΧΤΙΔΕΣ ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟΥ