«... Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο

Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς

Είναι νωρίς μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα [...]

http://www.didefth.gr/monogrammaOElyths.htm

Kοιταξε ψιλά εκεί…Το βλέπεις?

Το αστερι μας είναι που ακομα φωτιζει
Το αστερι που ο χρονος ακομα δεν εσβησε…
Γιατι εκεινος ποτε δεν ξεχασε…
Σκορπισε τα κομματια μας στο απεραντο μαυρο του ουρανου
Εκει που κυβερνα η ληθη…
Και τα ονειρα μας εγιναν η σκονη της σεληνης

Κοιταξε μεσα από τα φωτα της πολης
Που ειμαστε? Που πηγαινουμε?
Χαμενοι και οι δυο
Κρυμμενοι στα λαθη μας
Σκεψου,ψυχη μου,τοτε ο πονος ητανε αγαπη…

Οι αναμνησεις δακρυζουν…
Η ζωη όμως περιμενει…εκει…παντα εκει…σιωπηλη
Η αποφαση ειναι δικια μας...
Μα το αντιο τοσο δυσκολο…
Ακου το φεγγαρι, μονο αυτό, παντα μας οδηγουσε στους δρομους της ελπιδας…
Εκει θα περιμενει ο ενας τον άλλο…μου το ειχες πει…Θυμασαι? Εκει θα μαι κ γω… Θα περιμενω… Για παντα…