Πέμπτη 28 Μαΐου 2009







Και στα όνειρά μου ακόμα
με απαρνήθηκες...





"Εσένα που σ' αγάπησα καθώς ο φυλακισμένος ονειρεύεται τις θάλασσες και τα λιβάδια και τα λόγια κυλήσαν από το σώμα μου άλλοτε δάκρυα σιωπηλά, άγρια της θάλασσας κύματα, ψάχνοντας να σου περιγράψω την απόσταση που χωρίζει την ιδέα από τη σάρκα του άλλου, σταγόνα αίμα ή ακτινωτή αγάπη, σ' έχασα στη στροφή εκεί που όλα πήγαιναν να πάρουν μιαν όψη άλλη φοβισμένη κιόλας από τη μεταμόρφωση που ευαγγελίζονταν τα λόγια μου κι έφεγγε ήδη ένα φως που πλησίαζε βαθιά στα μάτια.


Ήταν ο δρόμος για τη θάλασσα στους χαμηλούς θάμνους άνοιξε το ρήγμα γυμνό κάτω από τα πόδια μας, οι πασχαλιές πέφτανε στο ισκιερό μέρος με σκοτεινό φως σκεπάζανε το πρόσωπό σου, η θάλασσα άρχιζε από τα πόδια μου και πίσω ένας τοίχος με γυαλιά όπου κομμάτιασα τις σάρκες μου ζητώντας εσένα αρνούμενος να παραδεχθώ πως τόσο αίμα θα πάει χαμένο" Π. Μαρκόγλου

~

"Η Αγάπη μετριέται με ό,τι απαρνιέται κανείς για χάρη της.

Ακόμα και την ίδια την αγάπη"

2 σχόλια:

  1. ολα πολυ ομορφα..φανταστικα!!Καλησπερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην αγάπη μέτρα δεν χωρούν... Μόνο δυο ψυχές να γιορτάζουν τη θλίψη τους παρέα και να τους μοιάζει η θλίψη γιορτή... Μια αγκαλιά να είναι όλος σου ο κόσμος...

    Καλημέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

AΧΤΙΔΕΣ ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟΥ